‘Schenkt Koffie & Aandacht’. Deze woordgrap vertelt in drie woorden wat Harm Messink (39) beoogt met De Koffiebus. Die komt op het Euterpeplein te staan.

Komende zaterdag, op Nationale Burendag, en daarna elke vrijdag staat hij ermee op het plein. Zijn jarenlange wens gaat daarmee in vervulling: iets betekenen voor de inwoners van Randenbroek en Schuilenburg . „We schenken uitstekende koffie en oprechte aandacht”, zegt hij.

Hij zegt opzettelijk ‘we’. „Ik kan dit alleen maar doen dankzij een heleboel vrijwilligers. Momenteel heb ik een poule van maar liefst vijftig mensen die mij ondersteunen. Ze helpen mij met koffie zetten, cake en gebak maken, de bus besturen, de bus onderhouden en in gesprek gaan met bezoekers. Ik noem ook graag de familie Eibergen uit Hoogland, bij wie ik de bus kan stallen.”

De bus is in de jaren negentig gebouwd als camper van 9,73 meter lang en komt uit Amerika. Messink heeft hem vorig jaar op de tas getikt in Noord-Brabant. Met hulp van een sponsor kon hij de bus aanschaffen. „Oorspronkelijk was mijn idee om een pandje in de wijk te vinden om daar wekelijks koffie te schenken”, zegt hij. „Maar dat vond ik niet. Toen kwam ik op het idee van een bus.”

Zithoek
De bus is grondig opgeknapt door Johan Schmohl (45) en diens zoon Cilvan (11) en geverfd door een gulle sponsor. Schmohl heeft vanaf januari bijna elke zaterdag en de laatste weken bijna elke dag aan de bus geklust. Achterin het voertuig heeft hij een zithoek van hout getimmerd. „Voor mensen die een persoonlijk gesprek willen”, legt Messink uit.

Messink voelt zich als bewoner van de wijk Randenbroek verbonden met zijn buurt. Hij ziet mogelijkheden voor meer verbinding en ontmoeting in de wijk. „Uit een onderzoek van de gemeente, de Stadsgebiedsscan, is gebleken dat er weinig sociale cohesie is in Randenbroek en Schuilenburg. Ik merk dat zelf ook. Er is veel eenzaamheid; maar liefst 40 procent van de 11.000 wijkbewoners is alleenstaand.”

Buitenterras
Drie jaar geleden opperde Messink in een bewonersoverleg in de wijk al eens dat er een inloophuis of iets dergelijks moet komen. „Toevallig kwam een andere bewoner, Marjan Dekker, daar ook mee. Er zou een plek moeten komen waar mensen elkaar in een ontspannen sfeer kunnen ontmoeten met een bakje koffie. Zo laagdrempelig mogelijk”, zegt hij. „Al is dat met een bus letterlijk niet helemaal te doen. Maar we maken bij droog weer ook een terrasje buiten.”

Gastvrijheid en gezelschap bieden is Messinks prioriteit. „Mensen moeten niet denken dat we meteen met hen in gesprek willen over hun moeilijkheden”, zegt hij. „We staan er wel voor open, maar dat moet ik een sfeer van vertrouwen gebeuren. Ik heb in de bus een beeldscherm opgehangen waarop informatie staat over andere buurtinitiatieven als Burenhulp, Nieuwe Erven, het Klokhuis etcetera. Op die manier wil ik een soort sociale VVV vormen.” Ook kan hij mensen wijzen op professionele hulp. „Ik hoop dat De Koffiebus de drempel om hulp te zoeken lager maakt.’’

Voor Messink komt een droom uit. „Ik zat in de commerciële business, maar dat was niet iets waar ik blij van werd. Dit is een klassiek voorbeeld van iemand die zijn hart volgt. Ik ben erg dankbaar voor alle mensen die mijn droom helpen verwezenlijken.”

Hij is nu voor 16 uur per week in dienst van de stichting De Koffiebus. De bus kwam er dankzij een grote gift van De Kandelaar en andere kerken. Ook van de gemeente is een bijdrage ontvangen. Messink wil ook nog Vrienden van De Koffiebus van de grond krijgen, een netwerk van sympathisanten die met een financiële bijdrage het initiatief overeind houden.

Meer informatie: 
www.dekoffiebus.org